Loes van Stratum

Al een tijdje deed ik zo nu en dan yoga, als aanvulling op de krachttraining die ik fanatiek beoefende. Yoga was tot dan toe een aangename aanvulling op mijn sport. Dat veranderde toen ik in 2017 in aanraking kwam met Ashtanga yoga bij Yoga Jiva.
De plek, de mensen, Franca, de practice… het fascineerde en raakte me. Ik merkte aan alles dat Ashtanga zóveel goeds voor mij deed.Ik verbaasde me keer op keer hoeveel yoga me kon leren; ik ervaarde steeds weer nieuwe dingen en kwam telkens weer een stukje dichter bij mezelf.

 Mijn dagelijkse practice

Ik startte met 1x per week, maar merkte al gauw dat ik meer wilde. Ik zei mijn sportschool abonnement op en kwam steeds vaker naar Yoga Jiva om te practicen. Op een gegeven moment was ik zo ‘gegrepen’ door Ashtanga yoga en de filosofie, dat ik heel graag een dagelijkse practice wilde gaan doen. 
Vanuit de fitnessmentaliteit, het doorzettingsvermogen en perfectionisme wat ik altijd heb gehad, begon ik fanatiek met elke dag mijn practice. Na een maand of twee merkte ik dat het te veel was; het werd een ‘MOETje’ en ik was regelmatig mijn gehele practice bezig met ‘ik moet nog een uur’… waardoor het eigenlijk niet zoveel meer te maken had met yoga.
Ik ben gestopt met van mezelf ‘moeten’. En mede dankzij de hulp en het advies van Franca op een andere, zachtere wijze opnieuw begonnen met het opbouwen van mijn practice. Ik kwam namelijk telkens wel terug op de mat, ondanks ik er soms ook schoon genoeg van had!
In het najaar van 2018 startte ik met de pre-teacher opleiding die het Ashtanga-vuur opnieuw heeft doen aanwakkeren.Door de filosofie van de dagelijkse practice die hier werd aangeboden lukte het me om een dagelijkse practice op te bouwen; liever iedere dag een beetje en dat voor lange tijd (altijd?) in plaats van een korte periode heel veel. En zoals Franca altijd zegt: ‘zie het als een plantje. Door elke dag een drupje wordt het een sterke, diepgewortelde plant die kan groeien en bloeien’. Vanaf toen stond ik elke dag op mijn mat. Soms voor de hele practice, soms voor enkel de zonnegroeten en de laatste 3 houdingen. Ik voelde me dan soms wel schuldig omdat ik niet ‘alles’ gedaan had, maar dat zag ik dan als een practice op zich. Tevreden zijn met wat er is op dat moment. Toen ik de teacher training begon in januari 2019 lukte het me om steeds vaker mijn hele practice te doen. Dat ging vanzelf. Het behoeft wel discipline en motivatie (‘tapas’), maar niet de kei harde wilskracht waarmee ik voorheen over mijn eigen grenzen ging.
De dagelijkse practice houd ik nog steeds vast. Regelmatig doe ik alleen de zonnegroeten en de laatste drie houdingen. En het lukt me steeds vaker om daar tevreden mee te zijn.
Soms heb ik ook wel eens geen zin. Of ben ik moe, chagrijnig of lui. Wanneer ik dan een dag (of een paar dagen) oversla, krijg ik er vanzelf last van. Niet omdat ik mezelf beschuldig van het nalaten van de practice. Nee. Omdat ik de rust, de ruimte, de liefde en het thuiskomen bij mezelf mis. De volgende dag sta ik dan op de mat een beetje te lachen. ‘Waarom doe ik hier toch soms zo moeilijk over…. Het is ZO goed voor me!’ . Ook dat hoort bij mijn yoga-pad, ups en downs.
De dagelijkse practice heeft mij zoveel gebracht. Je hoeft geen uren van je dag vrij te roosteren voor je practice. Kies een manier die bij jou past, zodat de practice jouw leven verrijkt. Dan zul jij er ook de vruchten van kunnen plukken!

Ik kijk ernaar uit mijn ervaringen met je te delen en zie graag bij Yoga Jiva op je mat.
Namasté,

Loes van Stratum